De skatgravers
De siëst de laaste tiid steeds van die lui deur de stad sjouwen , die at te kop wat hange late.
Se make un wat desolate indruk in´t voorbijgaan, erger nog su tóne wat swaarmoedig met tie gekromde skouders en de kop su laag bij de gróón.
De sware kleiklúten diët meestal an hun te grote leazen vastplakt sitte make ùt plaatsie dur ók niet frólukker op.
Ut ergste is dat sommige vrouwen ok al an die kwaal van neerslachtighied lieke te lijen.
Echt van die typen derst teugen roepe wúst , kop op lui , ùt komt wel weer goed met jimme.
Mar ùt komt nooit weer goed met tie lui, ùt sit ur nou ien keer in en du krijst ùt dur ok niet meer út.
Mar wie binne die lui nou eigenluk, want wees mar eerluk, ju wurre dur wel nijskierig van at je die lui su lopen sien.
Nou, dat sal ik jim vertelle, ut binne skatgravers die ‘’t un sood in u groon omklauwe, om wat van waarde te finen.
‘ t Liefste heffe su gouden spullen, mar een mooi ding van silver of bróóns late su ok niet lége en ouwe munten binne su ok helemaal gék van.
Ut binne fan die echte sneupers, met thús faak kasten vol met ,, rotsooi,” mar sinds kort binne su deur Ebel in de adelstáán ferheven en noeme su sich archeologen, ja, amateur archeologen, dat dan wel weer, mar toch??
Dur is selfs een frouws persóón van de gemeente, die at de stoute skoenen , nou ja leazen dan, antrokken het om sich in de drek te begeven.
Och, elk sien hobby must mar dinke en su binne mooi in u bútenlucht en das weer gezond su at jim wete.
Mar jimme mutte die lui us volge at su an ut soeken binne, dan heffe su sun gehoorapparaat op hun kop en at ur dan un gelúdsje ut dat ding komt, stane su in goed Snekers te shaken in de drek, sudat de inmiddels opdroogde kleiklúten hun spontaan van de leazen rúgele.
En dan die ogen, der rôle su raar met, dat ut angstswit die útbreekt ast ut siëst, mar ut skient
dat dit soorte van dingen vaker voorkomt bij lui die ’t wat belangryks in u gróón fine.
En must hun maten sien at ien van hun wat moois fonnen het, as an de gróón nageld stane su te staren naar de gelukkige en must su soms letterluk út u klei trekke om su te overtùgen van de echthied fan un fibula of seldsame munt.
Nou heffe su ók bedocht dat die soekers herkenbaar weze mutte en heffe su hun een oranje vesje antrokken. Nou dat staat sjiek natuurluk en su miene dat ut een legitimatie is om overal soeke te maggen. Mar dér gaat ut niet om, de reden is dat de kraanmachinisten hun nou onderskeide kenne van de omgeving en hun dus niet per ongeluk in hun bak krije en hun met de rest van u gróón afvoere, want dat su sneu weze.
Want eerluk is eerluk, na een half uurke soeken binne su ien met u gróón en komt u noodsaak van ut vesje te voorskien.
Toch mut ut mie van ut hart, die méénsen fine prachtiche dingen , dat kenne jimme self sien at jim us in è bieb komme en och dat kromme lopen , dér wenne we op u duur ok wel an.
Nou luitjes, veul succes met jim soeken, want we hope dat ut hele archeologische steunpunt straks vol staat met jim fóónsten, sudat noch veul Snekers dur van geniete kenne.
Cees.