De kleine selsstandige fan Sneek.
Hij was dik, veulsten te dik. Hij had fan die wustarmen en een speknekke su ast ut selden siëst. Hoe dat su kwam ??. Nou dat sit su, hij hat altyd al augryseluk veul honger.
Dér kwam bij, dat ur ok altiid dúst had, vreseluk veul dúst. En dat wil wel groeie.!!
At je nou had werke., switte ju dat der foar un deel wel weer ou. Mar hij hield niet fan werken, laat staan fan had werken. Nee, hij dee liever niks en dat fon ie ok al swaar.
Feul had ur ok niet leerd, dus at ur al werk had, dan was ut wat omrommele in u bou,
mar dat was meestentyds zwaar werk, dus liet ur dat an anderen over.
Broad fón ur niet su lekker en toen ur oait us hoard hat, dat ien pilske net sefeul foerde as twee stukken broad, had ur ut wel bekeken. Bovendat fón ur un pilske ok feul lekkerder dan broad en ut was ok noait droog in u moan, su at je dat met ouwe bôle nog wel us hewwe.
De man had iën probleem, en dat was dat ur meastentyds te min geld hat om rond te kommen.
Nou ja, rond komme klinkt in dit ferbaan wat dom natuurluk want de man was su rond ast mar kon. Nee, hij had te weinug geld om syn wekelukse bier an te skaffen, dér sat ut probleem.
Toch hat ur dér wat op fonnen.
Hij had un oud autootsje anskaft, sun drie deurs wagensje, sudat ur un moaie brede instap had. Ut foarste stoelsje su fer mogeluk naar achteren, dan kon ur krek achter ut stuur.
Sie soa, nou was ur eigen baas en kon ur met sien hannelsje beginne.
O ja, hij moest nog iën man of frou personeel hewwe, want hij kon met syn gewicht niet steeds in en út stappe, der was ut autootsje te krap foar, of de man te dik fansels dat is mar hoe at je ut bekyke.
Toen ur alles regelt had kon ut werk beginne, nou ja werk?? Su gingen bij de asfatten lááns om te siën ot ur wat fan hun gading bij was. Hadden su na un dag wat rotsoai bij elkar skarrelt
dan wudde dat férkocht en de opbringst wudde dan omsetten in bier, dat konnen je sels ok metiën bij je houe.
In ut begin liep ut moai, want se haalden aardug wat spulsjes bij elkar, sudat ur steeds meer bier foar kocht wurre kon.
Mar, su at je bij snel groeiende bedryven ok wel siën, liep ut hier ok mis.
De top wudde te swaar, in dit gefal de baas sels dus. Hij groeide bij de klippen op en paste niet meer achter ut stuur fan syn autootsje. Dat kwam fansels ok omdat ur in u week meer soop as syn autootsje self. Weer kwam dur un oplossing foar ut ontstane probleem, ut foar stoelsje ging dur ut en ut achterbankje wudde wat naar foaren skoven. Ut systeem morrens instappe en bij ut wagensje vol dur pas weer út, wudde handhaaft.
Su konnen su weer un tydsje foarut, mar lang su ut niet meer dure. Dur kwam un probleemke bij, de pliesies fan Sneek kregen in u gaten dat de baas en de auto hast tegelyk tankten en foar ut autootsje mocht dat wel, mar foar de baas niet. En niet ryde, was gin inkomsten.
Dit was un groat probleem foar de man en syn helper.
Mar dur was noch wat an u haan, deur de drank begon de man syn stem op ut gelúd fan syn karke horen, met dit ferskil dat de útlaatgassen fan ut autootsje un andere reuk hadden dan de geur die ‘t bij syn praten frij kwam. Mar dat su beiden goed brúkten was an alles te fernimmen.
Dat dit un ongesond leven was, was foar iederiën dúdluk behalve foar de baas self.
Mar ok hier was de tiid de beste leermeester en ut kwam dan ok su, dat disse manier fan leven syn tol op eise su. Ut ryden in ut autootsje moest opgeven wurre en helaas foar de man het ur dérna eigenluks noait meer wat met goëd fatsoën doën kennen.
Wie ‘tie man was?? Ik sú ut niet wete.
Cees Veenstra.