Hij hiet Harm.
Ut was un aardig kereltsje wudden wat der geboren was in ’t Somerak. Brúne oogjes en un moai boske swart haar op ut kleine kopke. Syn moeke keek apetrots in ut wiegje, dat hadden su toch mar moai foarelkaar bokst, sei en hur man. Tuurluk, ut fenstsje lei nou even te skriëmen in syn wiegje, mar dat deden alle kleine kiendes at su krek geboren waren. Dat ging wel weer over. Ok de ouwe Rozenberg keek tefreden naar ut pronkstukje wat ur syn seun noeme mocht, mar ok docht ur an de moeilijke tyden, die’t su ondanks dit gelukkige gebeuren miskiën nog wel deurmake súden.
Iederiën hat ur ommes over, Hitler ging as un dolleman te keer in Europa en ok ut werk lei niet foar ut opskeppen. Nee, su moesten ut allemaal mar ou wachte wat der de kommende jaren in ut ferskiët lei.
Nou, de man met ut klein snorke en syn fetkuif, werfoar heel Dútslaan op u knibbels lei, kon ut niet late. Ok oans kleine landsje moest innomen wudde fan dat protseriche Oastenrykse mansje. Hij wu ut toefoege an ‘syn’ ‘Derde rijk’.
Iën groat Germááns ryk moest ut wudde, su hat ie dat in è hasses. Ondanks disse moeilukke jaren foar de Rozenbergs groeide ut kereltsje foarspoedig op. Hij had un moaie jeugd ondanks de oarlog en toen ut na disse armoediche jaren wat beter wudde foar ut gesin ferhúsden su un paar jaar na de oarlog naar de Willem de Zwijgerstraat, of de “Willeme” su at de bewoaners self seiden.
Harm wudde al een aardig kereltsje en kreeg dur in die straat un broerke bij. Self was ik ok in disse straat geboren en groeide der op.
Dat was de tyd dat ik Harm kennen leerde. We speulden tegare in disse buurt en súden dér tot jonge kerels út groeie. Toen de hormonen ók Harm te pakken kregen, ging dur op zoek naar un mokkelsje. Dat wudde na wat omswervingen syn Ika.
Ika en Harm trouwden en tegare heffe sij un gesinsje stichten.
Harm bliekte un ondernimmend mantsje te wezen, want hij ston an de basis fan ut shantykoor ‘Rolling Home’, wer ie tot an de dag fan fandaag noch altyd bij singt.
Mar Harm wu meer en hij wudde stadsgids in oans moaie stad Sneek en ok dat doët ur noch altyd met veul plesier. Met syn royaal útfallen haardos en syn beardsje loodst ’t ie iederiën die at mar wat meer over Sneek te weten komme wil deur de stad.
Hij doët dat op syn eigen ‘Harmse’ manier, werbij foaral de stegen syn bysondere aandacht hewwe.
Disse belanstelling foar de stegen brochten hem er toe om een apatte lezing over de Sneeker stegen te maken, die’t ur deurspekt met feul humor foar ut foetlicht bringt.
De laatste jaren het ie dur nog un hobby bij kregen, hij is begonnen met fotograferen.
Hij het um self un gloëdnij fototoestel ánskaft en skarrelt nou de hele stad deur om alles vast te lêgen.
Ja, wat wust ok at de Van der Meulens en de Obbema’s ut niet meer doën. Ut was foar Harm un gat in è markt. Nou ja, hij ferdiënd dur niet un snars met, su as syn foargangers fanself,
mar dér is ut um ok niet om te doën.
Nee, de man geniët fan ut swerwen deur de stad en maakt ondertussen met hast iederiën un praatsje. Geen wonder dat de measte Sneekers hem ok kenne. Dat dur ok feul bij de Feriëniging Historisch Sneek omstrúnd sal dan ok giniën ferbaze.
Late we hope dat ie noch feul moaie foto’s fan è stad maakt en dat ur noch fertellen blieft over de Knibbelsteeg, Alidasteeg, Leeuwadder Piipsteeg en al die andere stegen die at Sneek ryk is.
Dit is ut ferhaal over een rasechte Sneeker, su feul is in elk gefal wel seker.
4-11-2011. Cees V.